Σε ένα μικρό παγωμένο δωμάτιο σε ένα μεγάλο παλιό σπίτι ζούσε ένας μικρός αγόριας με όνομα Τιμμυ. Στο μικρό κρύο δωμάτιο του, ο Τιμμυ ήταν κάθετος πολύ μόνος, η κρύα αέρα δάγκωνε το μύτο του και τα δάχτυλα του ποδιού του. Οι τοίχοι ήταν άδειοι και φτιαγμένοι από πάγο, μειώνοντας την ήδη μικρή μορφή του.
Το βράδυ, κοιμόταν στο στενό κρεβάτι του, και έρχε το λεπτό καλαθάρι μέχρι το προσωπίδιο του για να παραμείνει ζεστός. Αλλά πόσο κι αν συμπαγώνταν, το κρύο παραμένει να τον φτάνει· τα δάχτυλά του ήταν αίσθηματικά και το σώμα του τρεμούσε από τα φρίκτα. Το μικρό κρύο δωμάτιο ήταν περισσότερο σαν μια παγωμένη φυλακή από ένα ζεστό δωμάτιο.
Ένα βράδυ όταν ο Τιμή δεν μπορούσε να κοιμηθεί, άκουσε το γηραιό σπίτι να κρεμύνει και να στεναγμαίνει. Φαντάστηκε ψιθυρισμούς πίσω από τους διαφανείς τοίχους του μικρού κρύου δωματιού του. Περίεργος αλλά λίγο φοβισμένος, έβαλε το αυτί του κατάντι στον κρύο τοίχο, ελπίζοντας να ανακαλύψει τι συνέβαινε. Αυτό που άκουσε του έδωσε τρόμο, φόβο.
Κάπου βαθιά στα σκοτεινά σκιές του μικρού και ψυχρού δωματιού, κάτι φοβερό περίμενε. Ο Τίμμυ το αισθάνθηκε, ακόμη και αν δεν μπορούσε να το δει. Οι σκιές χορεύανε στα τοιχώματα, δημιουργώντας παράξενες μορφές που φαινόταν να κινούνταν μόνες τους. Η ανάσα του Τίμμυ γίνονταν κούκλη στο ψυχρό αέρα ενώ κυρισμένος κάτω από το καλασύματό του, φοβόταν ακόμη και να ανοίξει τα μάτια του από φόβο να δει κάτι τρομερό.
Και, ήταν πολύ κρύο και φοβερό στο μικρό και ψυχρό δωμάτιό του, αλλά ο Τίμμυ ΕΠΙΛΕΞΕ να μην είναι φοβισμένος. Κατάλαβε ότι χρειαζόταν να είναι θάρρος και να μάθει πώς να ζήσει μέσα από το κρύο. Και κάθε μέρα, το πάγος που τον καταπίνει έγινε λιγότερο ένα δίκτυο που τον δεσμεύει και περισσότερο μια νήχυρα που μπορούσε να την περάσει με τα χέρια του.
Στο τέλος, ο Τιμμυ κατάλαβε πως για να επιβιώσει στην μη δηλωμένη κρεβάτινα, έπρεπε να παραμένει ζεστός αλλά όχι μόνο αυτό, αλλά και να είναι θάρρος. Η μικρή κρύα δωμάτιο έγινε λιγότερο φυλακή και περισσότερο ένας τόπος για να γίνει δυνατός όσο πέρνανε οι μέρες. Και όπως το πάγος στο καρδιά του άρχισε να λιώνει, ο Τιμμυ ανακάλυψε το ζεστό του έναντι που είχε είναι μέσα του όλη την ώρα που κανένα κρύο δωμάτιο δεν θα μπορούσε ποτέ να το πάρει.