Дар кӯбчаи соғдоҳои кучак дар baraи хонаи кӯхнаи калонтарини кӯҳи бузурд, ваҷуд дорад писарони Тимми. Дар кӯбчаи соғдоҳои кучак, Тимми баъд аз охираи вазифаҳои хонаи, ба хеле тунг мебошад, хушкӣҳои хонаи соғдоҳо ба нозук ва парваҳои он мекӯшад. Дарёҳои хонаи соғдоҳо холлиро намейфарданд ва аз соғдӣҳои он мекӯшад.
Шабҳо дар ташабоси хонаи соғдоҳои кучак, он мебошад ва кишваротонро ба зери бошлагии он мебарод. Ама чанд хеле он мебардорад, соғд дар он мебард, ангуштоҳои он мебард ва танаи он аз чил мекӯшад. Хонаи соғдоҳои кучак бештарин ҷои зиндагӣ шуд ва бештарин ҷои тавонониши.
Як шаб ки Тимми натавонист бистар шавад, у аз хундани қалии кӯҳна шунид. У фикр кард вайронии позиши дар дарвазахои танг ва оғобӣ хонаи худ мешавад. Беҳаллаки, аммо якчанд тарогӣ, у ӯзини худ ба дарvae баромад, баромадро интихоб карда, ёъндони چи дар бора меоямадро пайдо кард. Ани ки шунид, боҳори тангаллиро баргашт.
Чӣрак дар тарафҳои сӯрхшавандагони одаи хурд ва суғун, چизи мухтасар бод, ки дар интизор бувуд. Тимми онро аз даромадаҳои худ фишор дидаст, чуно ки он натонисте онро дид. Сӯрхшавандагон дар диҳонаҳо роксаданд, шаклҳои гапнаfrоҳро яратонанд, ки анчунанки бевуҷи худ роксаданд. Набрди Тимми дар هаваи суғун парастид, ки зехм бузарг кард, ва у дар зери чаллиши худ пушташ кард, аз инкисорати дидани چизи турсан аз дидани қобилиyat нашуд.
Ва, дар он одаи хурд ва суғуни у, хубъаш бод ва турсан бод, лекин Тимми ИНТИХОБ кард, ки турсан небашад. У фишор дида, ки бояд баҳори ва бояд аз суғун өтад. Ва.har дар roz, яخ, ки уро мешкок кард, камтар аз мешкаш ва бише аз ришта шуд, ки метавонад бо дастҳои у рафта шавад.
Аз дар ин кӯҳи, Тимми фахм кerdкe че барои зист кардан дар кӯбчаи бедони молкият, он меборад аз сарсари, ва неҳомаюн аз ин, он мебояд хобиро баргаштани. Кӯбчаи соғдоҳо пуштаи камтарин ҷойи зиндагӣ шуд ва бештарин ҷои тавонониши. Ва дар он рӯзҳо ки шабандозӣ аз зер дили он ташовуришт, Тимми ҷои гумшудаи дилбаро дар худи он пайдо кард, ки ҳеч қандай соғдоҳо натавонистан аз у бегиред.